Wat is de betekenis van Turken?

1) (1985) (jeugd) schoonmaakwerk verrichten. Eigenlijk: onmenselijk behandeld worden. • In het aprilnummer somt W. Sterenborg op blz. 40 een aantal interessante Nederlandse woorden en uitdrukkingen op, die aan het Turks zijn ontleend of op Turken betrekking hebben. Vaak hebben die laatste een negatieve strekking. Zo meldt Sterenborg: 'vroeger...

Turken - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord Turk Zie ook turken

Henricus; geb. Eindhoven 10 december 1791, overl. (verdronken) bij Luik 1856. Werkte in Antwerpen, Zuid-Frankrijk, Eindhoven 1819-1820, 1830, Den Bosch 1820-1825, Brussel 1825-1843, Breda 1844. Leerling van de Antwerpse Akademie v. B.K. en later van E. W. J. Bagelaar (etsen 1819). Medewerker van A. A. E. van Bedaff Van 1820 af direkteur van de Tek...

(turkte, heeft geturkt), geweldig plagen, treiteren.

Aziatische en Oost-Europese volken die een Turkse taal spreken. O.a. Jakoeten, Kirgiezen, Oesbeken, Turkmenen, Karakalpaken, Seldsjoeken, Osmanen. Stammen uit de Altai; oorspr. veenomaden. Vormen rassenkundig geen eenheid. In totaal ca 60.000.000.

is een groep volken, die als zodanig gekenmerkt zijn, doordat zij de onderling nauw verwante Turkse talen spreken. Daar de bouw van deze talen punten van overeenkomst vertoont met de talen van de Fins-Oegrische volken en van de Mongolen en Toengoezen, heeft men hen vroeger met deze volken samen in een Oeral-Altaïsche groep samengebracht...

turkte, heeft geturkt; plagen, mishandelen; verg. negeren.

(‘turkən) (turkte, heeft geturkt) 1. geweldig plagen, mishandelen. 2. razen, tieren.

groep Turkstalige volken; in engere zin: de inwoners van de republiek Turkije. Het Turkse volkerenconglomeraat is ontstaan in Centraal-Azië en was oudtijds sterk met andere volken, vooral Mongolen, vermengd. De Hunnen hadden een sterk Turkse inslag. In de 6e eeuw versloegen de Toe-Kioe (Chinese naam voor wat de Byzantijnen Tourkoi noemden) met...