De tint is het karakter van een verzadigde kleur, de mate waarin meer of minder van een andere kleur (uitgezonderd zwart en wit) is toegevoegd; vgl. met toon (1).

tint - Zelfstandignaamwoord 1. variatie van een kleur die ontstaat door die lichter of donkerder te maken 2. mate waarin een beeld een lichte of juist donker indruk maakt 3. (figuurlijk) heel geringe indruk, lichte graad 4. kleur van het uiterlijk 5. variatie van een kleur die ontstaat door verschil in golflengte (bij beschrijving kleuren binnen een kleurruimte; deze betekenis wijkt af van die in het traditionele spraakgebruik) 6. (figuurlijk) bepaalde ideologische invalshoe...

tint - zelfstandig naamwoord 1. zwart, wit, geel, rood, blauw of een mengsel daarvan ♢ haar gezicht heeft een gelige tint 1. een feestelijk tintje aan iets geven [het een beetje feestelijk maken] 2. een gedekte tint [die rustig is voor de ogen] 2. soort de...

tint - Wordt gebruikt voor de kleurvariatie die wordt geproduceerd door veranderingen in intensiteit of waarde.

tint - v., zie „teint”, graad van sterkte, dien schilders aan hun kleuren geven; zweem, gelijkenis.

Het begrip tint heeft 2 verschillende betekenissen: 1. tint - tint - v. (-en), kleur: iets een tintje geven; kleurschakeering : donkere, lichte tinten; — gelaatskleur: eene frissche, fletse tint hebben; — (fig.) zweem : er is een tintje van waarheid aan. TINTJE, o. (-s). 2. tint - tint - — -WIJN, m. donkerroode wijn van Alicante, eene beste Spaansche wijnsoort.

[→Ital.j, v./m. (-en) 1. kleur, kleurschakering, nuance; m.n. van de gelaatskleur; 2. zweem: er is een tintje van waarheid aan.