Wat is de betekenis van tintelen?

tintelen - Werkwoord 1. prikkelen ♢ Hij had een 'slapende hand' die tintelde toen het gevoel weer terug kwam.

tintelen - regelmatig werkwoord uitspraak: tin-te-len 1. voortdurend zacht prikkelen ♢ toen ik van de kou in de warmte kwam tintelden mijn handen 2. steeds even oplichten ♢ zijn ogen tintelden o...

v., pimperje, timperje, prykje.

I. (tintelde, heeft getinteld), 1. (onoverg.) snel achtereen geprikkeld of gekitteld worden, een fijn prikkelend gevoel ondervinden: mijn vingers tintelen; hij krijgt een sneeuwbal aan zijn oren dat ze tintelen; haar voeten begonnen te tintelen van de kou; 2. (overg., niet alg.) prikkelen. II. (tintelde, heeft getinteld), flik...

tintelde, h. getinteld (1 flonkeren; 2 zacht geprikkeld worden, steken): 1. de sterren flikkeren; de ogen tintelen van vreugd; 2. de vingers tintelen van de kou.

('tintələn) (tintelde, heeft getinteld) 1. sterk flonkeren : de sterren -. Syn. →: blinken. 2. glanzen : zijn ogen tintelden van vreugde. 3. steken, prikkelen : mijn vingers van de kou.

frequ. van een oud tinten = branden; zie Tonder en vgl. ’t Veluwsche „tintelton" : een tonderdoos; vgl.„Gelijck der Sonne schijn getint heeft en gebloncken." In 't Veluwsch zegt men nog: „Mijn vingers tinten”. Vgl. ook maltentig; letterlijk: slecht brandend, slecht vlam vattend, en fig.: koppig. Bij Hoof...

...

...