Wat is de betekenis van Tempelier?

m. (-en, -s), ridder van een voormalige geestelijke orde, in 1118 te Jeruzalem gesticht door Hugo de Payns ; daar de orde rjjk was werd ze door Philips de Schone van Frankrijk van geloofsafval en onzedelijkheid beschuldigd en in 1312 opgeheven; — (zegsw.) hij zuipt, drinkt als een tempelier, hij is een onmatig drinker; — orde...

tempelier - Zelfstandignaamwoord 1. (geschiedenis) ridder van een voormalige geestelijke orde, in 1118 te Jeruzalem gesticht door Hugo de Payens en opgeheven in 1312 die ten tijde van de kruistochten als klein onderdeel van de kruisvaarderslegers een Heilige Oorlog tegen de moslims voerde in het Heilige Land Woordherkomst afge...

[OFr. Templier, van MLat. Templarius = ridder van de Tempel] lid van de tempelorde, de oudste ridderlijke orde, door ridders in 1119 te Jeruzalem gesticht om de pelgrims in het Heilige Land bescherming te bieden. Hun hoofdzetel was gevestigd op de plaats van het oude tempelplein. De orde werd in 1312 veroordeeld wegens ketterij en ver...

lid van een geestelijke ridderorde

goeie tempelier, geheelonthouer.

ridder van een voormalige geestelijke orde; onmatig drinker; goede tempelieren: geheelonthouders

m. ridder v. e. voorm. geestelijke orde.

m. Tempeliers, Tempelieren (lid der in 1119 door Hugo de Papens te Jeruzalem gestichte en in 1312 opgeheven geestelijke ridderorde, dragende een witte mantel met rood kruis): zegsw. drinken (of: zuipen) als een Tempelier, onmatig zoals, volgens de volksmening, de Tempeliers deden; Orde v. d. Goede Tempelieren, drankbestrijdersorganisatie.

m. ridder van voormalige geestelijke orde.