[OFr. Templier, van MLat. Templarius = ridder van de Tempel] lid van de tempelorde, de oudste ridderlijke orde, door ridders in 1119 te Jeruzalem gesticht om de pelgrims in het Heilige Land bescherming te bieden. Hun hoofdzetel was gevestigd op de plaats van het oude tempelplein.
De orde werd in 1312 veroordeeld wegens ketterij en vervolgens opgeheven.
