Wat is de betekenis van stomheid?

v., 1. eigenschap of toestand niet te kunnen spreken of geen geluid te kunnen geven : met stomheid geslagen zijn, niets weten te zeggen; 2. (...heden) domheid, domme streek.

stomheid - Zelfstandignaamwoord 1. zaken die gebeuren door domheid en/of onoplettendheid ♢ De dronken man begin een grote stomheid door tegen de deur van de burgemeester aan te plassen. 2. het dom zijn ♢ Het was weer eens zijn stomheid waardoor hij in de prob...

stomheid - zelfstandig naamwoord uitspraak: stom-heid 1. het dom zijn ♢ het verlies is te wijten aan onze eigen stomheid 1. met stomheid geslagen zijn [niets meer kunnen zeggen van verbazing]...

1. Doofstomheid treedt op als gevolg van een aangeboren doofheid. Wanneer het hoorvermogen reeds vroeg in de jeugd ontbreekt, kan het spraakvermogen zich niet normaal ontwikkelen. 2. Stomheid kan ook psychische oorzaken hebben, b.v. zij kan het gevolg zijn van een verschrikkelijke belevenis (schrikneurose). De behandeling moet geschieden door een z...

zie stom.

s., stommens, stomheit.

het onvermogen om te spreken. Berust op een gebrekkige ontwikkeling van de spraakorganen, door gemis van het gehoor, of op een afwijking in de innerlijke spraak (aphasie*) of op afwijkingen van tong, gehemelte, spieren.

of onvermogen om te spreken kan berusten op ernstige geestelijke defecten, op een gemis van het gehoor (z doofstommen) of op het verlies van de beschikking over de spraakwerktuigen (motorische aphasie z asymbolie). Stomheid moet worden onderscheiden van stemloosheid of aphonie; in het laatste geval is fluisterspraak wel mogelijk maar...

v., in de tweede bet. stomheden (het stom zijn; fig. stomme fout, stommiteit).