Wat is de betekenis van Stille?

1) (1885) (inf.) geheime politieagent. Vgl. Rus*. • Zeg, 'k had 'm toch gauw in de smiezen, die stille. (Bernard Canter: Twee weken bedelaar. 1900) • En weet u, waar ook nogal mee te verdienen is? Als iemand kan werken met twee vingers. Dat noemt het publiek zakkenrollen, en soms gebeurt het, dat er een „stille" (een geheime polit...

stille - Bijvoeglijk naamwoord 1. verbogen vorm van de stellende trap van stil

rechercheur In 1885 voor het eerst aangetroffen, in een literaire tekst. In 1906 voor het eerst opgenomen in een Bargoense woordenlijst, De Boeventaal van Köster Henke, met als definitie ‘geheime politieagent’. In 1911 schreef de Amsterdamse hoofdcommissaris C. Batelt in Duister Amsterdam (p. 9) waarom hij ooit bij de politie was gega...

Stille - agent in burgerkleding. Op kousevoeten sluipt een stelletje stillen op de kolos toe. - Panorama 1.1.1985 ​

stille - zelfstandig naamwoord uitspraak: stil-le 1. iemand misdadigers opspoort ♢ (populair) er liep wel een stille mee in de demonstratie Zelfstandig naamwoord: stil-le de stille de st...

agent in burger, rechercheur: Na een half uur wachten komen vader en buurman terug met nóg een meneer, ’n stille van de politie, MENS2 267.

(Barg.) geheime politieagent.

stilte, gerustheid, kalmte.

m. en v. (-n), 1. zwijger; 2. stiekemerd; 3. een stille in den lande, die weinig van zich doen spreken, die zich niet inlaat met strijdvragen (ontleend aan Ps. 35: 20); 4. (kaartsp.) iem. die, zonder het aan te kondigen, alle slagen haalt; 5. geheime politieagent.