[Lat. sanctio = strafbepaling, van sancire, sanctum = heilig-onschendbaar maken, bevestigen, verbieden onder strafbedreiging; vgl. sacer = heilig]
1. wettelijke bekrachtiging, bevestiging, goedkeuring;
2. dwangmiddel dat in werking treedt bij overtreding van een voorschrift of bepaling; ook: strafmaatregel;
3. (psych.) bestraffing of beloning voor gedrag.
