Wat is de betekenis van publiek?

publiek - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord uitspraak: pu-bliek 1. waar iedereen in kan of aan mee kan doen ♢ er werd een publieke discussie gevoerd over euthanasie 1. een publiek geheim ...

Publiek - 'op het publiek spelen': show weggeven, op het effect spelen.

Het publiek zijn de mensen die een voorstelling bezoeken.

[Lat. publicus: zie bij publiceren] I zn de mensen, de bezoekers of toehoorders van openbare vertoning; II bn openbaar, niet voor enkelen maar voor allen toegankelijk, openlijk; ruchtbaar; van overheid uitgaande (bijv. publieke werken).

de mensen; openbaar; toeschouwers; van de overheid uitgaand

publiek - Te gebruiken voor groepen toeschouwers of kijkers.

volk as geheel; aanwesige mense; openbaar; openbaar; bewus.

openbaar, algemeen bekend; publieke opinie: openbare mening.

1. s.n., publyk (it). 2. adj. & adv., publyk, iepenbier; — verkopen, by it boek forkeapje; — en bij opbod verkopen, forboelguodzje; - verkocht worden, op buorden komme, ûnder ’e hammer komme; — verhuren, by it boek forhiere.