Wat is de betekenis van Procurator?

2025-07-16
Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Procurator

(Lat.), m. (-s, -en), 1. (Rom. gesch.) ambtenaar die ’s keizers geldelijke belangen in zijn provinciën waarnam, naast en onder de legaat of praeses; 2. (R.-K.) gekozen en gemachtigd beheerder van de stoffelijke aangelegenheden van een geestelijke stichting, inz. van een klooster; administrateur.

2025-07-16
Vreemd Nederlands

Jan Meulendijks (1993)

Procurator

(prokurator) beheerder van geldzaken in een klooster; ambtenaar die geldelijke belangen waarnam in het oude Rome (gesch.); vertegenwoordiger van de Nederlandse bisschoppen

2025-07-16
Art & Architecture Thesaurus

Getty Research Institute (1990)

procurator

procurator - Te gebruiken voor keizerlijke functionarissen van het oude Romeinse Rijk aan wie, als vertegenwoordigers van de keizer, het beheer van de financiële zaken van een provincie was toevertrouwd.

2025-07-16
XYZ van de Grieks-Romeinse Oudheid

Jos Liefrink (1989)

Procurator

Procurator - Zaakwaarnemer of, in het huishoudelijke leven, slaaf die de gehele huishouding bestuurde. Tijdens het Keizerrijk was de procurator de beambte die in de keizerlijke provincies het geldelijk beheer kreeg toegewezen en aldus de taak van de quaestores overnam. Procurator was ook de titel voor een gouverneur, aangesteld over een kleinere p...

2025-07-16
Kerkelijk woordenboek

Professor mag. dr. J.B. Kors o.p. (1967)

Procurator

(= verzorger), voornamelijk van de stoffelijke belangen van een klooster enz. ook wel provi’sor of syn’dicus genoemd. De Procurator van het Nederlandsch Episcopaat te Rome is de tusschenpersoon tusschen de → Nederlandsche Kerkprovincie en de → Romeinsche Congregaties. Ook de groote kloosterorden hebben procurators bij d...

2025-07-16
De vreemde woorden

Fokko Bos, Dr. O. Noordenbos (1955)

Procurator

beheerder der financiën van een klooster

2025-07-16
Katholicisme encyclopedie

Prof. dr. J.C. Groot (1955)

PROCURATOR

heet in het kerkelijk recht een plaatsvervanger, bijv. bij algemene concilies, bij kerkelijke rechtsgedingen. Degene, die bij de H. Stoel de belangen van een orde of congregatie vertegenwoordigt, wordt generaal procurator genoemd.

2025-07-16
Woordenboek Engels (EN-NL)

Dr. F.P.H. van Wely (1951)

procurator

1. gevolmachtigde, zaakbezorger; 2. procurator, stadhouder.

Wil je toegang tot alle 20 resultaten?

Ja, ik word vriend van Ensie!
2025-07-16
Bijbelse encyclopedie

Prof. dr. F.W. Grosheide (1950)

PROCURATOR

is de naam van de Rom. ambtenaar, die in naam des keizers een gebied bestuurde. Hij wordt niet genomen uit de hoogste Rom. stand, die der senatoren, doch uit de daarop volgende, die der ridders, en hij draagt daarom niet de witte toga met de brede doch die met de smalle rode band. De p. staat aan het hoofd van een klein gebied en is ondergeschikt a...