procurator (prokurator)
[Lat.], m. (-s), -en), 1. (Romeinse oudheid) lasthebber, vertegenwoordiger in een proces (e); ambtenaar die ’skeizers geldelijke belangen in zijn provincies waarnam, naast en onder de legaat of praeses; 2. (Rooms-Katholieke Kerk) gekozen en gemachtigd beheerder van de stoffelijke aangelegenheden van een geestelijke stichting, administrateur;...
