Wat is de betekenis van Plotinus?

Zie neoplatonisme.

Plotinus - zie Neoplatonisme.

Neoplatonistisch wijsgeer, 204-270 n. Chr., zie oudste sarcofagen.

(203-269), leidende figuur van het Neoplatonisme, dat de afsluiting vormt van de Griekse philosophie en dat zelf de voorgaande stromingen, met name het denken van Plato en van de latere Stoa, in zich' opneemt. Het hoogste, de Godheid, is het Ene, dat zich verder aan alle begripsomschrijvingen onttrekt: noch ruimtelijk, noch ruimteloos, noch ti...

(205/270), Neo-platonisch wijsgeer uit Egypte, beschouwde de extase als hoogste doel der filosofie.

Hellenistisch wijsgeer, voornaamste vertegenwoordiger van het → Neo-Platonisme. * 204 of 205 te Lycopolis in Egypte, ♱ 270 in Campanië. Volgde te Alexandrië de lessen van → Ammonius Saccas, trok na diens dood met keizer Gordianus op een expeditie naar het Oosten, en opende vervolgens een school te Rome, waar hij tevens optrad al...

zie Neoplatonen.

Plotinus - Grieksch wijsgeer, 204—270 n. C., eminentste vertegenwoordiger van het Neo-platonisme (dit laatste groote voortbrengsel van de Grieksche wijsbegeerte), was geboren in Egypte, studeerde te Alexandrië bij Ammonius Saccas, stichtte in 244 een eigen school te Rome, waar hij om zijn edele persoonlijkheid en verheven leer algemeen vereerd werd...

Plotīnus - Πλωτῖνος, van Lycopolis, geb. 205 na C., werd in 232 leerling van Ammonius Saccas, volgde 10 jaar later het leger van Gordiānus naar Perzië om met de oostersche wijsbegeerte bekend te worden, welk doel hij echter door den ongelukkigen afloop van dien krijgstocht niet bereikte. In 244 trad hij al...