Wat is de betekenis van organisch?

organisch - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: or-ga-nies 1. met organen ♢ fruitvliegjes zijn organische wezens 2. wat met de organen te maken heeft ♢ er werd organisch weefsel onderzocht ...

Organisch betekent: alsof het gegroeid is; geïnspireerd op de natuur, in het bijzonder planten en dieren.

[Lat. organicus, Gr. organikos] bewerktuigd, met organen voorzien, levend, betrekking hebbend op organismen; organische chemie, chemie der koolstofverbindingen (enkele eenvoudige uitgezonderd).

met organen voorzien; betrekking hebbend op organismen; koolstof bevattend

organisch - Verwijst in algemene zin naar stoffen die koolstofverbindingen bevatten, en zaken die verband houden met, of afgeleid zijn van levende organismen. Verwijst in meer specifieke zin naar etenswaren en andere consumptieproducten die zijn geproduceerd zonder kunstmatige stoffen, kunstmest of kunstmatige toevoegingen en, met betrekking tot le...

Onder andere een scheikundig begrip. De chemie werd vroeger opgedeeld in twee gebieden. De organische scheikunde hield zich bezig met stoffen die in levende wezens werden aangetroffen. Wat in het minerale rijk gevonden werd, was niet-organisch of-iets Griekser uitgedrukt-anorganisch. Is dat eenmaal op die manier in vakjes ingedeeld, dan zit je toch...

noemt men die ziekten en stoornissen, die op aantoonbare veranderingen van de ce/opbouw berusten (of deze tot gevolg hebben), in tegenstelling tot de functionele stoornissen.

1. Betrekking hebbend op een orgaan of de organen. 2. Organische stof; stof waaruit planten, dieren en de mens samengesteld zijn.

verband houdend met het lichaam. Wordt vaak gebruikt in tegenstelling tot → functioneel. Een organische → neurose is een psychische stoornis die ontstaat uit een lichamelijke afwijking, bijv. een hersenletsel of een hartaandoening.