Onder andere een scheikundig begrip. De chemie werd vroeger opgedeeld in twee gebieden.
De organische scheikunde hield zich bezig met stoffen die in levende wezens werden aangetroffen. Wat in het minerale rijk gevonden werd, was niet-organisch of-iets Griekser uitgedrukt-anorganisch. Is dat eenmaal op die manier in vakjes ingedeeld, dan zit je toch even te kijken met het zoutzuur-een anorganische stof-dat door de maag wordt afgescheiden. En dat is maar een enkel voorbeeld. Latere geleerden stelden dan ook een betere grenslijn voor. Alle mogelijke stoffen die met het leven hebben te maken, blijken een ‘geraamte’ van koolstofatomen te bezitten.
Die zijn in rechte of vertakte, ringvormige of andere gezelschapsvormen aan elkaar gekoppeld. Organische chemie houdt zich in deze visie bezig met koolstofketens, anorganische met de hele rest.
