Wat is de betekenis van Organische scheikunde?

organische scheikunde - Tak van de scheikunde die zich bezighoudt met koolwaterstoffen en hun afgeleiden, gevonden in organische structuren.

chemie die zich meer speciaal met de koolstofverbindingen bezig houdt. Begrip waarschijnlijk afkomstig van Novalis, overgenomen door Berzelius (1806). Oorspronkelijk dacht men dat er voor het ontstaan van organische uit anorganische verbindingen een z.g. levenskracht noodzakelijk was. De proeven van Wöhler wezen echter anders uit.

→ Scheikunde.

die zich bezig houdt met de bezielde natuur.