Wat is de betekenis van ORDINARIUS?

gewoon hoogleraar

de persoon, die krachtens eigen ambt kerkelijke bestuursdaden kan stellen, in tegenstelling met degenen, die dat uit gedelegeerde macht doen. Men spreekt dan ook van Ordinarius loci, plaatselijk kerkvoogd. Zij hebben die macht ofwel uit eigen recht: de → paus (voor de geheele H. Kerk), de → bisschop (voor zijn bisdom), een → a...

gewoon bezoldigd hoogleraar; met gewone rechts- en bestuursmacht bekleed kerkelijk overheidspersoon in R.K. Kerk.

is kerkrechtelijk degene, die een gewone, d.i. aan het door hem beklede ambt rechtens verbonden (niet gedelegeerde) bestuursmacht heeft. Plaatsordinarius (ordinarius loei) zijn volgens can. 198 § 1 de paus, de residentiële bisschop, de abt en praelatus nullius, en hun vicaris-generaal, de apostolische administrator, vicaris en prefect, al...

Ordinarien, gewoon hoogleraar; klassevoogd (op school); bisschop.

(Lat.), m. (...rii), 1. (R.-K.) (in het kerkelijk recht) overheidspersoon met gewone kerkelijke rechts- en bestuursmacht; 2. gewoon hoogleraar aan een universiteit.

regelmatig, gewoon, consules, die in een jaar het eerst gekozen waren en er hun naam aan gaven (tegenover de suffecti), Liv.

(Lat.) m. (~ professor), gewoon bezoldigd hoogleraar; (ook:) de bisschop van een diocees.

Ordinaris (KERKELIJK RECHT).