Wat is de betekenis van ontwijken?

ontwijken - Werkwoord 1. ergatief ontsnappen uit een insluiting ♢ Er is veel lucht uit de band ontweken. 2. (ov) trachten contact te vermijden ♢ Hij had hem enige tijd weten te ontwijken, maar liep nu tegen de lamp. Woordherkomst Afgeleid v...

ontwijken - onregelmatig werkwoord uitspraak: ont-wij-ken 1. uit de weg gaan, zorgen dat het niet gebeurt ♢ Louis kon die klap nog net ontwijken 1. iemands blik ontwijken [hem expres niet aankijken...

(ov ww; ontweek; h. ontweken) - uit de weg gaan (van een belemmering) • Wanneer de bal 'door de baan' ligt en de speler kiest voor het ontwijken van de belemmering, moet hij als volgt handelen. Hij moet het dichtst bij de bal gelegen punt op de baan bepalen, dat a. niet dichter bij de hole ligt, waar, als de bal daar ligt, b. belemmering door de te...

v., ûntwike.

...

(ontweek, heeft en is ontweken), 1. voor iets of iem. uit de weg gaan, om een botsing te voorkomen: de schepen waren te dicht bij elkaar om elkander te kunnen ontwijken en een aanvaring volgde. 2. voor iem. uit de weg gaan om hem niet te ontmoeten: het smartte hem als hij een zijner oud-leerlingen tegenkwam, die hem schuw sc...

ontweek, h., i. ontweken (uit de weg gaan; fig. ontduiken; trachten te ontkomen; v. e. vraag: niet rechtstreeks beantwoorden): het gevaar ontwijken; de beantwoording van een vraag ontwijken.

(ontweek, heeft en is ontweken) 1. uit de weg gaan : men scheen hem te -. 2. eraan trachten te ontkomen: alle vragen, antwoorden, ophelderingen -.

(ontweek, heeft en is ontweken), 1. voor iets of iemand uit de weg gaan: de schepen waren te dicht genaderd om elkaar te kunnen ontwijken; 2. alle gelegenheid vermijden om met iemand of iets in aanraking te komen: na die gebeurtenis ontweken zij elkaar zo veel mogelijk; 3. trachten aan iets te ontkomen dat als een gevaar, een moeilijkheid gezien...