kronkelen

betekenis & definitie

kronkelen - Werkwoord
1. ergatief in veel bochten ergens heen lopen of bewegen
♢ Het bergpad kronkelt naar boven.
2. (inerg) heen en weer zich in bochten wringen
♢ Er werd heftig gekronkeld en gefoeterd, maar los kwamen ze niet.
3. (refl) zich ~: kronkelend zijn weg gaan
♢ De weg kronkelde zich langs de rivier.

Woordherkomst
Afgeleid van kronkel met het achtervoegsel -en

Synoniemen
slieren
slingeren