Wat is de betekenis van klappen?

(1990+) (straattaal) (iemand) klappen geven (letterlijk of figuurlijk). • Klappen. 'Ik ga hem klappen': ik ga hem in elkaar slaan. (Frank Bierens & Mo Veld: Gigataal. Stijlwoordenboek voor het nieuwe millenium. 1999) • Dus ik zeg tegen zo’n bitch die in de plee tegen me aanstoot: “Zal ik jou es effe klappen?” Blijkt...

klappen - Werkwoord 1. (inerg) als vertoon van bijval, dank of bewondering de open handen ineenslaan ♢ Het publiek klapte beleefd, maar meer ook niet. 2. ergatief plotseling met een luid geluid vallen ♢ De omvallende fiets klapte tegen de vloer. ...

Luik op de dekopening naar het achteronder.

Klappen - op klappen staan: uitdr. gebruikt met betrekking tot een zaak die afgehandeld moet worden, die dringend is. Aangezien er geen zaak op klappen staat, is er volop gelegenheid om verslagen en rapportjes te voltooien, dossiers te ordenen en op te ruimen, en al die andere klussen te doen waarvan altijd beweerd wordt dat ze de dynamiek uit het...

klappen - regelmatig werkwoord uitspraak: klap-pen 1. een aantal keren je handen tegen elkaar slaan uit bewondering voor iets ♢ na afloop hebben we voor hem geklapt Regelmatig werkwoord: klap-pen ik klap ...

praten, kletsen Op de derde avond nam de bultenaar weer zijn intrek in een staminee en ontmoette daar weer een bekoorlijke dochter die hij in zijn bed wist te klappen. (Marita de Sterck, Vuil vel) Geen Algmeen Nederlands Gangbaarheid: 7 Vlaamsheid: 1

praten. Suske, wij moeten eens klappen.

(klapte, geklapt) praten, kletsen, babbelen Ofwel schrijf ik alles wat ik weet, en dan klapt er niemand nog met mij. Ofwel schrijf ik dat niet en dan leest niemand die memoires. - Dag Allemaal, 03-09-2002. zie biecht

zie gat-