klank - Zelfstandignaamwoord 1. in het algemeen wordt hiermee het totaal aan eigenschappen van een geluid aangeduid

klank - zelfstandig naamwoord 1. manier waarop men een geluid hoort ♢ haar stem had een scherpe klank Zelfstandig naamwoord: klank de klank de klanken het klankje

(m.) 1. (alg.) de zintuiglijke gewaarwording die ontstaat bij het opvangen van akoestische golven door het oor; 2. (stem) een geluid dat ontstaat door regelmatige trillingen van de stemplooien en de stand van de articulatieotganen (gearticuleerd spraakgeluid); pulmonaire ~ klank die gemaakt wordt met lucht uit de longen; omdat de lucht naar buiten...

Een combinatie van een grondtoon met boventonen.

m. (-en), 1. (in het algemeen) geluid of een bepaald geluid als iets waarneembaars: met (veel) —, met veel gerucht; (gew.) met — buitenvliegen, vierkant eruitgegooid worden; met — buitensmijten, vierkant eruitsmijten, de deur uitgooien; 2. (m.n.) geluid dat ontstaat door regelmatige trillingen, toon: een schelle, een heldere &mda...

s., klang, klank, toan, lûd.

I.m. (-en), 1. (in ’t alg.) geluid of een bep. geluid als iets waarneembaars: geen klank verdooft het plechtig ja (Staring); — met (veel) klank, met veel gerucht ; (Zuidn.) iem. met klank buitensmijten, hem vierkant de deur uit gooien; — 2. (inz.) geluid dat ontstaat door regelmatige trillingen, toon: een...

periodieke luchttrillingen; z knal, geruis en toon.

m. -en (1 [klinkend] geluid; 2 een afzonderlijk geluid; 3 een zuiver, muzikaal geluid; 4 een der hoedanigheden, van een klank in bet. 3; 5 het eigen, karakteristieke geluid v. e. stof, een muziekinstrument; ook in fig. verband; 6 in het mv. zang; muziek; 7 het geluid van een spraakklank of een complex van spraakklanken; ook in fig. zin; 8 de klankw...

harmonisch samenstel v. geluiden.

Speciale vorm eigen aan het geluid van ieder acoustisch of speelinstrument. De tonen, teweeggebracht door deze instrumenten, zijn in het algemeen samengesteld uit enkelvoudige tonen (grondtoon, boventonen, ondertonen). De wijze, waarop deze verschillende enkelvoudige tonen zich tot elkaar verhouden (verhouding van intensiteit of phase), bepaalt den...

de toon als acoustisch verschijnsel, ontstaat door hoorbare periodieke trillingen van een elastisch lichaam, dat door slaan, tokkelen, strijken, enz. uit zijn evenwichtstoestand wordt gebracht. Het aantal trillingen bepaalt de toonhoogte en wel zoo, dat toonhoogte en trillingsgetal omgekeerd evenredig zijn, De K. wordt benoemd naar den laags...

Klank - Geluid, dat ontstaat door het samenklinken van een aantal tonen van verschillende toonhoogte. Naar gelang van de verhouding dezer toonhoogten is de k. meer of minder welluidend. Geeft een muziekinstrument een bepaalden toon, dan worden tegelijkertijd een aantal boventonen van meerdere of mindere intensiteit waargenomen, die te zamen met den...

Het begrip klank heeft 2 verschillende betekenissen: 1. klank - KLANK, m. (-en), geluid, dat ontstaat door regelmatige trillingen; geluid, galm, toon doffe, schelle, héldere klank; de klank eener klok; — (Zuidn.) iem. met klank buitensmijten, hem vierkant de deur uitgooien — (fig.) ijdele klanken, nietszeggende woorden; (ook) w...

zie Geluid.

zie Geluid.