Wat is de betekenis van kenteken?

kenteken - Zelfstandignaamwoord 1. een teken waaraan iets of iemand herkenbaar is ♢ Bijzondere kentekens werden door de medewerker genoteerd. 2. (verkeer) een identificatienummer van een gemotoriseerd voertuig ♢ Het kenteken van de auto was niet goed leesbaar...

kenteken - zelfstandig naamwoord uitspraak: ken-te-ken 1. wat typisch is voor iets of iemand ♢ dat plaatje is het kenteken dat je lid bent 2. nummer van auto op nummerbord ♢ welk kenteken heeft...

teken of kenmerk waaraan ‘n mens iem. of iets kan ken, kenmerkende eienskap; gekenteken, kenmerk, laat ken.

s.n., (merk)teken (it), kenteken (it).

...

o. (-s, -en), 1. kenmerk, teken waaraan men iem. of iets kan kennen: uiterlijke kentekens: geen (bij ’t opgeven van een signalement); — onderscheidingsteken: de kentekenen van een Nederlands oorlogsvaartuig; 2. gesteldheid, eigenschap waaruit het bestaan of aanwezig zijn van iets blijkt, waaruit men iets kan afleiden: d...

o. -s, -en ([uiterlijk] teken, waaraan men iem. of iets kan herkennen; kenmerk): als kenteken dienen; het kenteken, de kentekenen dragen van.

('ken) o.(-en, -s) 1. Algm. uiterlijk teken om te kennen, te onderscheiden: -en van hem zijn nl. haar grijzend, neus gewoon, draagt bril; een zwartgele band zal het wezen. 2. Inz. kenmerk, blijk: zijn klederen dragen de -s van armoede; die brief draagt de -en van echtheid.

o. (-s, -en), 1. kenmerk, teken waaraan men iemand of iets kan kennen: uiterlijke kentekens; bijzondere kentekens (b.v. bij het opgeven van een signalement); onderscheidingsteken: de internationale kentekens voor auto’s; 2. gesteldheid, eigenschap waaruit het bestaan of aanwezigheid van iets blijkt, waaruit men iets kan afleiden: de kenteken...