Wat is de betekenis van kansel?

kansel - Zelfstandignaamwoord 1. een kerkelijk, meestal verhoogd, meubelstuk waarvanaf de voorganger in de dienst zijn preek uitspreekt ♢ De kerkgangers werden vanaf de kansel door de predikant toegesproken. Woordherkomst afgeleid van het Duitse Kanzel Synoniemen preekstoel

kansel - zelfstandig naamwoord uitspraak: kan-sel 1. hoog geplaatst soort balkon in de kerk ♢ de priester spreekt van de kansel tot het kerkvolk 1. hoe dichter bij de kansel, hoe rotter het hout (TB) ...

Een kansel is een preekstoel in een kerk.

zie Preekstoel.

[VLat cancellus = priesterkoor, van Lat. cancelli = hekspijlen] oorspr.: met hekwerk afgesloten priesterkoor; preekgestoelte (in kerk).

preekstoel

(preekstoel) heeft zich ontwikkeld uit de → ambo. Bestaat uit kuip, opgang en klankbord (dikwijls ongemotiveerd tot troonhemel ontwikkeld). De K. kan aan Evangelie- of Epistelzijde staan. Practische redenen zijn hier maatgevend. In kathedralen staat de K. b.v. aan de Epistelzijde om beter in het gezicht te zijn van den bisschoppelijken troon.

(de, -s), idem, preekstoel. Het altaar is een houten optrek. Geen kansel, slechts een slanke standaard waarop een dik boek (Roemer 1982: 247). - Opm.: Het woord ‘preekstoel’ is in Sur. vrijwel onbekend, in AN het meest gebruikte woord. Zie echter preektafel.

preekstoel.