Wat is de betekenis van jachten?

jachten - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord jacht jachten - Werkwoord 1. zich gehaast en onder tijdsdruk gedragen ♢ We lopen al de hele dag te jachten, maar gelukkig hebben we nu even rust. Woordherkomst Afgeleid van jacht

Kleine kustvaarder van de Oostzee in het bijzonder in de vaart in Denemarken, Duitsland en Zweden. Zij onderhielden de verbinding tussen de Oostzee-havens met post en vracht. Het type werd al genoemd in de 16de eeuw en bleef tot 1928 in de vaart. Het schip kon zowel overnaads als gladboordig gebouwd zijn. De romp had een vierkant hakkebord met klei...

v., jeije, jachtsje.

(jachtte, heeft gejacht), I. (overg.) sterk aanzetten, haasten : als je hem zo jacht, wordt hij zenuwachtig ; II. (onoverg.) 1. zich haasten, jacht hebben, grote haast maken: je behoeft niet zo te jachten, je zult toch wel klaar komen; — (gew.) ongedurig rondlopen; <dol, wild, mal zijn; — (fig.) jachten 'naa...

jachtte, h. gejacht (1 erg aanzetten tot spoed; 2 inz. met naar: zich haasten): 1 wil mij niet jachten; 2 je hoeft niet zo te jachten. jachtgeweer o. -geweren (geweer ten gebruike op de jacht [met lange loop]); jachtgodin, v.; jachtgodes, v.; zie Diana.

(jachtte, heeft gejacht) 1. aanzetten tot spoed, haasten : iemand -. 2. zich haasten, haast hebben : je behoeft niet zo te -; naar het einde.

(jachtte, heeft gejacht), I. (overg.) iemand opjagen, haasten: als je hem zo jacht, wordt hij zenuwachtig; II. (onoverg.) zich haasten, grote haast hebben: je behoeft niet zo te —, je zult toch wel klaarkomen; (van de wolken) jagen, snel drijven.

...

JACHTEN, (jachtte, heeft gejacht), sterk aanzetten, haasten : als gij hem zoo jacht, wordt hij zenuwachtig; — zich haasten, jacht hebben, grooten haast maken : gij behoeft niet zoo te jachten, gij zult toch wél klaar komen; — (fig.) jachten naar iets, er driftig naar haken; — (van de wolken) jagen, snel drijven; —...