IN, vz. van plaats : om een zich bevinden in of een komen binnen eene besloten ruimte aan te duiden : hij is in huis; hij woont in de stad; zij stond in de deur; duizenden insecten dansten in de zoele lentelucht; zij gaat in een klooster; de bliksem sloeg in den toren; tien voet in de hoogte; het schip is in zee; — ook van iets, dat als plaats gedacht wordt: in den zin, in het hoofd hebben; — hij heeft in de twintig koeien, tusschen twintig en dertig; — van tijd: om een gesch...

→ laatste negen

1. - zijn,deel uitmakend van de bijdetijdse cultuur van een bepaalde sociale groep; in de be-langstelling, in de mode zijn. Opgekomen in de jeugdtaal van de jaren zestigen ontleend aan het Engels (de termen in en outwerden door het Engelse tijdschrift Esquirein de jaren vijftig gelanceerd). In eerste instantie gebruikt m.b.t. kleding, later ook van toepassing op films, boeken en alles wat tot het cultuurgoed van de tiener uit de jaren zestig behoorde. Tegenw. klinkt deze uitdr. erg gedateerd. In...

in - bijwoord, voorzetsel 1. niet (als woorddeel, ook im of il) ♢ informeel, immobiel, illegaal 2. geeft een richting aan ♢ we gingen het bos in 3. in de mode ♢ lange rokken zijn weer in 4. richting van buiten naar binnen ♢...

In - Symbool voor het scheikundig element indium.

In de scheik. de afkorting voor het element indium.

I. vz., 1. van plaats, om een zich bevinden, zich bewegen of een komen binnen een besloten ruimte of een stof aan te duiden: hij woont — de stad; er ligt een ton het water; — iets wroeten; zij gaat een klooster; de bliksem sloeg— de toren; zonder lidw.: hij lag — bed; het schip steekt zee, is — volle zee;voor de namen van uithangtekens: In de Vergulde Turk, het huis waarvoor deze uithangt; het licht staan,het licht voor iemand anders onderscheppen; met betrekking to...

Ontkennend voorvoegsel — on. . Wordt im voor m, b, p; ir voor r, il voor l, i voor gn.