idioot - Bijvoeglijk naamwoord 1. (medisch) zwakzinnig in de hoogste graad ♢ Daar woont een naar mijn mening idiote man. 2. (pejoratief) dwaas, mal ♢ Dat was echt een idiote actie. idioot - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) iemand di...

idioot - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: i-di-oot 1. heel erg raar ♢ doe niet zo idioot, je kunt me toch wel groeten? 2. met sterk achterblijvende geestelijke ontwikkeling ♢ in dat tehuis wonen...

Met een heel ernstige verstandelijke beperking. De woorden ‘idioot’, ‘imbeciel’ en ‘debiel’ zijn verouderde termen, die de dokter dus niet meer gebruikt. Oorspronkelijk waren idioten mensen die geboren werden met de allerlaagste intelligentie. Daarna, met meer intelligentie, kwam imbecielen en tot slot debielen. Dokters, en zeker ‘artsen voor verst...

stompzinnig, achterlijk mens; belachelijk persoon; dwaas. In het Middelnederlands betekende het nog ‘onontwikkelde’. In 1599 werd in een kerkelijk voorschrift bepaald dat geen idioten tot het predikambt zouden worden toegelaten ‘tenzij dan dat sij sonderling van God begaeft sijn’. Het Latijnse woord ‘idiota’ slaa...

[Lat. idiota, Gr. idiootès = iem. die onbedreven is in een kunst of wetenschap, leek, sukkel, stumper, stompzinnige, van idios = eigen, privaat] I zn in ernstige mate geesteszwakke, stompzinnig persoon; domdwaas iem.; II bn dwaas; stompzinnig.

dwaas; zwakzinnig(e)

Het Griekse woord idiotès betekent: ambteloos burger, in tegenstelling tot: bestuurder van de staat. Vandaar dat het ook ging aanduiden: eenvoudig, onwetend mens, leek. Die betekenis vindt men tot in de zeventiende eeuw terug. In 1599 wordt in een kerkelijk voorschrift bepaald, dat geen idioten tot het predikambt zullen worden toegelaten &ls...

[➝Gr.], I. zn. m. (idioten), stompzinnige; iemand met zwakke hersenen; ook als scheldwoord; II. bn. en bw. (idioter, -st), 1. zwakzinnig: een kind; 2. dwaas, onzinnig, bespottelijk: op idiote wijze; een idiote vraag; — antwoorden, reageren.

stompzinnige

zie idiotie.

s., idioat, healwize(ling), gek.

(<Fr.-Gr.), I. zn. m. (idioten), stompzinnige ; iem. met een zwak hersengestel, halve krankzinnige ; — ook als scheldwoord; II bn. bw. (idioter, -st), 1. zwakzinnig: een idioot kind; 2. dwaas, onzinnig, bespottelijk : op idiote wijze-; een idiote vraag ; wat een idiote veronderstelling is dat nu !; idioot kijken, vragen, antwoorden.

1 m. zwak-, stompzinnige; onwetende domkop; 2 aj. stompzinnig; zeer dom, dwaas.

een lijder aan idiotismus (zie ald.).

zie Krankzinnig.

Het begrip idioot heeft 2 verschillende betekenissen: 1. idioot - IDIOOT, m. (idioten), stompzinnige; iem. met een zwak hersengestel, halve krankzinnige. 2. idioot - IDIOOT, bn. bw. (idioter, -st), dwaas, krankzinnig, onzinnig, bespottelijk : op idiote wijze; eene idiote vraag; wat eene idiote veronderstelling is dat nu — idioot kijken, vra...

Idioot, afgeleid van het Grieksche woord idios (eigen), beteekende oorspronkelijk het individu tegenover den Staat, voorts dengene, die zich niet met staatsaangelegenheden bemoeide en alzoo — daar dit gewoonlijk uit onkunde voortvloeide — den onkundige en onnoozele. Deze laatste beteekenis heeft het woord meerendeels behouden. Immers wij noemen den...

idioot - m. (idioten), halve krankzinnige, stompzinnige, iem. met een zwak hersengestel