Met een heel ernstige verstandelijke beperking. De woorden ‘idioot’, ‘imbeciel’ en ‘debiel’ zijn verouderde termen, die de dokter dus niet meer gebruikt. Oorspronkelijk waren idioten mensen die geboren werden met de allerlaagste intelligentie. Daarna, met meer intelligentie, kwam imbecielen en tot slot debielen. Dokters, en zeker ‘artsen voor verstandelijk gehandicapten’ (AVG’s), spreken tegenwoordig van ‘verstandelijk beperkt’ en van ‘licht, matig, ernstig of diep zwakzinnig’. Buiten de genees...

idioot - Bijvoeglijk naamwoord 1. (medisch) zwakzinnig in de hoogste graad ♢ Daar woont een naar mijn mening idiote man. 2. (pejoratief) dwaas, mal ♢ Dat was echt een idiote actie. idioot - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) iemand die zwakzinnig is in de hoogste graad ♢ Veel mensen noemen hem een idioot. 2. (pejoratief) scheldwoord voor...

stompzinnig, achterlijk mens; belachelijk persoon; dwaas. In het Middelnederlands betekende het nog ‘onontwikkelde’. In 1599 werd in een kerkelijk voorschrift bepaald dat geen idioten tot het predikambt zouden worden toegelaten ‘tenzij dan dat sij sonderling van God begaeft sijn’. Het Latijnse woord ‘idiota’ slaat op een leek, een ondeskundig persoon. Het Griekse idiotès had de onschuldige betekenis van ‘(ambteloos) burger; ongeschoolde; man uit...

idioot - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: i-di-oot 1. heel erg raar ♢ doe niet zo idioot, je kunt me toch wel groeten? 2. met sterk achterblijvende geestelijke ontwikkeling ♢ in dat tehuis wonen mensen die idioot zijn Bijvoeglijk naamwoord: i-di-oot ... is idioter dan ... ...

Idioot, afgeleid van het Grieksche woord idios (eigen), beteekende oorspronkelijk het individu tegenover den Staat, voorts dengene, die zich niet met staatsaangelegenheden bemoeide en alzoo — daar dit gewoonlijk uit onkunde voortvloeide — den onkundige en onnoozele. Deze laatste beteekenis heeft het woord meerendeels behouden. Immers wij noemen den zoodanige, die van zijne kindsheid af achterlijk bleef in de ontwikkeling zijner verstandelijke vermogens, ja, zoo achterlijk, dat deze niet in staat...

zie Krankzinnig.

1 m. zwak-, stompzinnige; onwetende domkop; 2 aj. stompzinnig; zeer dom, dwaas.

idioot - m. (idioten), halve krankzinnige, stompzinnige, iem. met een zwak hersengestel

idioot - m., stompzinnige.

Het begrip idioot heeft 2 verschillende betekenissen: 1. idioot - IDIOOT, m. (idioten), stompzinnige; iem. met een zwak hersengestel, halve krankzinnige. 2. idioot - IDIOOT, bn. bw. (idioter, -st), dwaas, krankzinnig, onzinnig, bespottelijk : op idiote wijze; eene idiote vraag; wat eene idiote veronderstelling is dat nu — idioot kijken, vragen, antwoorden.

Het Griekse woord idiotès betekent: ambteloos burger, in tegenstelling tot: bestuurder van de staat. Vandaar dat het ook ging aanduiden: eenvoudig, onwetend mens, leek. Die betekenis vindt men tot in de zeventiende eeuw terug. In 1599 wordt in een kerkelijk voorschrift bepaald, dat geen idioten tot het predikambt zullen worden toegelaten ‘tenzij dan dat sij Sonderling van Godt begaeft sijn’.Pas in de nieuwere tijd wordt idioot in medische zin gebruikt voor iemand met onontwikk...

[➝Gr.], I. zn. m. (idioten), stompzinnige; iemand met zwakke hersenen; ook als scheldwoord; II. bn. en bw. (idioter, -st), 1. zwakzinnig: een kind; 2. dwaas, onzinnig, bespottelijk: op idiote wijze; een idiote vraag; — antwoorden, reageren.

een lijder aan idiotismus (zie ald.).

(idi'o:t) [Gr. idiotés] I. bn. en bw. (idioter -st) 1. stompzinnig. Syn. → dol. 2. dwaas, onnozel. II. m. en v. (idioten) 1. stompzinnige. 2. onnozele.