Een hypothese is een veronderstelling die nog niet bewezen is. De hypothese maakt vaak deel uit van een onderzoek, waarbij de hypothese het verwachte antwoord is op de onderzoeksvraag. Het is zaak de hypothese met behulp van onderzoeken en/of experimenten te bewijzen. Mocht de hypothese door middel van een onderzoek of experiment worden ontkracht,...

hypothese - Zelfstandignaamwoord 1. veronderstelling die nog niet bewijzen|bewezen is Woordherkomst afgeleid van these met het voorvoegsel hypo- Verwante begrippen onderstelling, veronderstelling

Een uitspraak over verbanden tussen twee of meer variabelen die in empirisch onderzoek getoetst kan worden.

hypothese - zelfstandig naamwoord uitspraak: hie-po-te-se 1. stelling die je voorlopig als waar aanneemt ♢ mijn hypothese is dat de rente zal dalen Zelfstandig naamwoord: hie-po-te-se de hypothese ...

Een hypothese is een stelling die door wetenschappers wordt opgesteld op grond van een aantal waarnemingen of reeds voor waar gehouden kennis. Ze heeft de vorm van een algemeen geldende bewering en heeft tot functie de basis te vormen voor de afleiding (deductie) van weer andere ware beweringen.

een stelling die voortvloeit uit een vermoeden. Deze stelling bevat meetbare begrippen en kan door toetsing worden aangenomen of verworpen.

Hypothese - een hypothese vloeit voort uit een vermoeden. Dit vermoeden wordt uitgesproken als een feitelijke stelling. Dus een stelling alsof het waar is.

Een vaak op een theorie gebaseerde verwachting, die je in het onderzoek toetst.

Een hypothese is een verwachting of veronderstelling waarvoor je met onderzoek het bewijs wilt leveren.

(v.), een als voorlopige waarheid aangenomen veronderstelling (vermoeden) die nog statistisch of door experimenten moet worden bevestigd

Het voorlopig antwoord op een onderzoeksvraag bij een wetenschappelijk (psychologisch) onderzoek dat betrekking heeft op een verzameling items in termen van meetwaarden met bepaalde eigenschappen; de samenhang daartussen of een verondersteld verschil tussen groepen ten behoeve van toetsing van een te onderzoeken (psychologisch) begrip.

Een van tevoren geformuleerde stelling die nog niet bewezen is en die je in je onderzoek toetst.

[Gr. hupothesis = onderstelling, van tithènai = stellen, zetten] vooronderstelling, voorlopig aangenomen stelling.

(hypotese) voorlopig als waar aangenomen veronderstelling; wetenschappelijke stelling

Bewering over de waarde van een variabele of over de relatie tussen twee of meer variabelen.

Zie wetten.

Een van tevoren geformuleerde stelling die nog niet bewezen is en die je in je onderzoek kunt toetsen.

veronderstelling, vermoeden.

(<Gr.), v. (-n), als waarheid aangenomen maar niet bewijsbare veronderstelling, inz. geargumenteerde gissing ten aanzien van de wetenschappelijke verklaring van enig verschijnsel.

(= Lat. hypothesis = Gr. xrrtó&zaïc, (hypothesis) = fundament, onderstelling). Aangenomen onderstelling ter wetenschappelijke verklaring van een verschijnsel.