Wat is de betekenis van garen?

garen - Werkwoord 1. (ov) (voeding) door middel van koken klaar maken voor consumptie, gaar maken 2. ergatief, (voeding) gaar worden 3. (verouderd) verzamelen garen - Zelfstandignaamwoord 1. draad die wordt gemaakt door het spinnen van vezels garen - Bijvoeglijk naamwoord 1. van garen vervaardigd

In de verbinding een streng blauw of grijs garen in Hasselt aangetroffen voor '(een fles) jenever'. Een informant schrijft: 'Dit werd meestal gevraagd in de voedingszaak waar de "brave" huismoeder haar inkopen doet en zin kreeg in iets hartigs.' En in een Vlaamse studie over jenever lezen we: Ook vroeger, toen het nog niet gepast was dat 'n vrouw i...

garen - regelmatig werkwoord uitspraak: ga-ren 1. gaar maken of laten worden ♢ je moet dat vlees wel drie uur laten garen Regelmatig werkwoord: ga-ren ik gaar jij/u gaart ...

Garen is draad die door spinnen (1, 2) is gemaakt.

Wat betekende garen ('draad') oorspronkelijk? a ‘Getouw’: het garen was het getouw waarin een trekdier gespannen werd (vergelijk gareel). b ‘Darm’: vroeger werden darmen als bindmateriaal gebruikt. c ‘Bijeengebonden verzameling’: garen is verwant met het werkwoord vergaren.

Wanneer men garen spint, dan wil men vermoedelijk iemand van z’n oprechtheid overtuigen. (Zie ook ‘Draad’, ‘Naaien’).

garen - Continue draad, enkelvoudig of samengesteld, gemaakt van fijne vezels door afwikkelen (zijde), spinnen of twisten. Gebruik 'draad' wanneer de context niet uitsluitend textielmaterialen betreft. Gebruik 'koord' voor hetzelfde materiaal, maar dan dikker.

wordt gebruikt bij het naaien of handwerken, maar wordt ook verwerkt tot weefsels. Garen kan ééndradig zijn (zie bij draad), maar ook meerdradig. Het samendraaien van draden tot garens kan op verschillende wijzen gebeuren, van heel los tot heel strak; dit heet twijnen. Sterk getwijnde garens zijn gladder en sterker.

(het), (ook:) dun touw. Etym.: Ook in het Z. van Ned., elders veroud. Samenst.: timmermansgaren. Zie ook: bintegaar, naaigaren.- : zwart garen, (niet alg.) shag. Etym.: Lett. vert. van blakaté (S; blaka = zwart; (ti)té = o.m. garen), dat ook als syn. gebr. wordt.