Wat is de betekenis van FORMA?

[Lat.] vorm; forma natura, (lett: de natuur is de vorm) natuurlijke (pas)vorm; pro forma, voor de vorm.

(L., = vorm), als het duidelijk is dat een variatie binnen een soort niet het gevolg is van erfelijke verschillen maar alleen van een modificatie, noemt men dit een forma; bv. bij de veenwortel, Polygonum amphibium f. natans en f. terrestre.

vorm; gestalte; schoenleest; model; voorschrift; formaliteit; essere in forma, in zijn schik zijn; in vorm zijn; lavoro di forme, marmermozaïek.

...

(Lat.), v., vorm; — pro forma, bw. uitdr.. voor de vorm, voor de schijn ; — in optima forma, geheel in de vereiste vorm, volkomen.

ae, f. 1. (van levende wezens), abstr., gedaante, uiterlijk, vorm; praegn., schone gedaante,' schoonheid. | concr., gedaante, dei, een god, Verg.; praegn., schoonheid = schone vrouw. 2. (van zaken), abstr., gedaante, uiterlijk voorkomen, vorm. [ in ’t bijz., inrichting, rerum publicarum, staatsregeling, Cic.; vorm, inkledin...

f. vorm, gedaante, gestalte; gietvorm; formaat; vormsel; dar forma, orde in een chaos scheppen; hombre de forma, m. gedistingeerd man; de forma que, zodat; en forma, op behoorlijke wijze.

(Lat.) v. vorm.

1. Gedaante. 2. Stijlvorm. Forma deprecativa, Smeekende vorm. Forma enuntiativa, Uitzeggende vorm. Forma imperativa, Gebiedende vorm, bevelende vorm (SACRAMENTEN). 3. Figuur, schikking. Forma syllogismi, Vorm der sluitrede. Forma syllogistica, Vorm der sluitrede (DENKLEER). 4. Rechtsvorm. Forma authentica,...