Wat is de betekenis van Fin de siècle?

fin de siècle - Zelfstandignaamwoord 1. (cultuur) (algemeen) door decadentie en pessimisme gekenmerkt aflopend cultureel tijdperk 2. een stijlperiode aan het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw (belle époque). Deze periode werd gekenmerkt door een groei van allerlei kunststijlen en -vormen. Zo was er de opmars van het imp...

Letterlijk: einde van de eeuw (Frans). De term wordt met name gebruikt voor de laatste tien jaar van de 19de eeuw, de bloeiperiode van de Art Nouveau, maar ook een tijd die sommige kunstenaars beschouwen als een periode van verval. Zie decadenten.

[Fr. = lett.: einde van de eeuw] karakteristiek voor einde van de 19e eeuw (1890-1900), decadent nieuwmodisch.

einde van een culturele bloeiperiode

(Fr.), einde der eeuw (oorspr. titel van een blijspel van Micard en de Jouvenot, 17 April 1888 voor het eerst in het Château d’Eau opgevoerd). Gebezigd ter aanduiding van een stemming en een stijl waarin een vermoeide geest tot uiting komt, een decadante of ondergangsstemming ; ook attributief gebruikt.

(Fr., einde der eeuw), voor het eind der 19e eeuw typerende geraffineerdheid, moede scepsis en nadrukkelijke geblaseerdheid. Naam van een blijspel van Jouvenot en Micard (1888).

(Fr.) eig. einde van de (19e) eeuw; belust op effect, uiterst nieuwmodisch of decadent.

(Frans; einde van een eeuw) is een ca 1890 ook in Nederland binnengedrongen mode-uitdrukking, waarmede allerlei modegrillen, nieuwigheden en ook verschijnselen van een afgeleefde beschaving bestempeld werden. Het woord was de titel van een het eerst in Apr. 1888 te Parijs opgevoerde klucht van Micard en Jouvenot.

(Fr.) einde van de (19e) eeuw.