Wat is de betekenis van euvel?

I. o. (-en), 1. kwaal, ziekte, ongesteldheid, gebrek, thans inz. oneig. op zedelijk en geestelijk gebied: hij gaat aan dat euvel mank, is nog niet van dat euvel genezen. 2. iets slechts of verkeerds, kwaad. II. bn. (-er, -st), kwaad, slecht; thans meest in de verb. in euvelen moede, met boos opzet, in arren moede. III. bw., alleen n...

euvel - Zelfstandignaamwoord 1. mankement, storing, kwaal, gebrek ♢ De auto wilde eerst niet starten maar het euvel was snel verholpen. 2. een slechte zaak ♢ Verslaving aan medicijnen is een ernstig euvel. euvel - Bijvoeglijk naamwoord...

euvel - zelfstandig naamwoord uitspraak: eu-vel 1. wat niet helemaal goed is ♢ we zullen dat euvel snel verhelpen Zelfstandig naamwoord: eu-vel het euvel Synoniemen fout, gebrek, handicap, mankement ...

kwaal; kwaad

s.n., e(u)vel (it), mankemint (it).

1. o. euvelen (kwaal, gebrek inz. op zedelijk of geestelijk gebied; op iets lichamelijks inz. in samenst.): voeteuvel; een echt Hollands euvel; aan een euvel mank gaan, er mede behept zijn; 2. bn.: in euvelen moede, toornig; 3. bw.: duid het mij niet euvel, ten kwade; iets euvel opnemen.

('euvәl) I. bn. en bw. 1. kwaad, slecht, verkeerd: niets -s; iets opnemen; iemand iets duiden, ten kwade. 2. boos, toornig: in -en moede. II. o. (-en) gebrek, kwaal, tekortkoming: met een behept, besmet zijn; aan een ziek zijn; aan een mank gaan; een verhelpen.

euvel zn. 'kwaal, gebrek', bn. 'slecht' categorie: erfwoord Onl. uuil (zn., bn.) 'het kwade; kwaad' [10^e eeuw; W.Ps.], uvelen (bn. datief mv.) 'kwaad' [ca. 1100; Will.]; mnl. euel in alremest den gonen die god gegesselt heuet met sulken euele 'vooral degene die god gegeseld heeft met zulke euve...

slecht: he is er euvel an tou (Bunne), ziek: aorig euvel − vrij ziek; kleinzeerig (Hooghalen).