Wat is de betekenis van Erf?

erf - Zelfstandignaamwoord 1. het grondgebied direct rond een boerderij ♢ De waakhond begon te blaffen toen ik het erf opkwam. erf - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van erven ♢ Ik erf 2. gebiedende wijs van erven ...

erf - zelfstandig naamwoord 1. onbebouwd stuk grond rond huis op het platteland ♢ er stonden drie auto's op het erf Zelfstandig naamwoord: erf het erf de erven het erfje

Erfi Of erfisöl betekent in de Scandinavische landen het drinken van bier (doodsbier) ter nagedachtenis van een overledene. Tijdens deze ceremonie werd het testament voorgelezen en aanvaard. Bij burgers had de erfi plaats direct na de begrafenis of crematie, bij koningen, vanwege de vele toebereidselen, meestal na twee of drie jaar. zie ook: rouwma...

(het, erven), 1. alle onbebouwde grond bij een huis of een ander gebouw. Dan gaat hij op het erf van Nanie. Hij schiet op een manja (A. de Vries 1957 (5): 9). Op het erf van hetproefstation staan de stek- en wenbakken en de schaduwtenten van de cacaopepinière waarin jaarlijks 200.000 cacaostekken worden gekweekt voor uitgifte aan de landbo...

erwe, standplaas; stuk grond om huis; geërf, erfnis ontvang; deelagtig word.

s.n., hiem (it).

...

I. v., (plantk.) een der volksn. van de (gemene) muur (Stellaria media Cyrillo). II. ERF, ERVE o. (erven). 1. wat iem. erft, erfdeel; — het erf der vaderen, het vaderland. 2. bezit aan vaste goederen, grondbezit: hij moest zijn have en erf verkopen. 3. al of niet omheind, onbebouwd stuk grond bij een huis, inz. een boere...

(rechtsterm), onroerend goed.