Wat is de betekenis van Eed?

eed - Zelfstandignaamwoord 1. een plechtige verzekering dat men de waarheid spreekt of een belofte zal nakomen ♢ Hij legde een eed af. 2. (Jiddisch-Hebreeuws) getuige Woordherkomst [1] van het Middelnederlandse woord eed [2] van heb עֵד (ēd) "getuige"

Een eed is een plechtige verklaring van een getuige op de zitting dat hij de waarheid zal spreken. Hij is dit verplicht. Als blijkt dat hij de waarheid niet spreekt maakt hij zich schuldig aan meineed.

eed - zelfstandig naamwoord 1. plechtige belofte ♢ hij legde een eed af voor de rechtbank 1. hij staat onder ede [heeft plechtig beloofd de waarheid te zeggen] 2. daar wil ik ee...

In de Middeleeuwen en de 16de eeuw zwoer men by mynen eedt om zijn woorden kracht bij te zetten. Het zonder zwaarwegende redenen gebruiken van zo’n plechtige eed, maakt hem tot vloek en uitroep van verbazing enz.

het afleggen van een verklaring onder aanroeping van God als getuige. De wet eist in vele gevallen dat een eed wordt afgelegd; getuigen moeten b.v. in een burgerlijk of strafproces hun verklaringen onder ede afleggen. Ook worden vele autoriteiten beëdigd alvorens zij hun functie aanvaarden. Militairen leggen een eed van trouw af. Verder ambten...

de daad (woorden en gebaar), waardoor men God tot getuige wil nemen, dat men de waarheid spreekt of zijn belofte volbrengen wil. Hij is geoorloofd, wanneer hij geschiedt om een gewichtige reden (is deze niet aanwezig, dan doet men dagelijksche zonde), omtrent een geoorloofde zaak (de eed, waardoor men zich tot iets kwaads verplicht, mag niet gehoud...

is een bezwering, waarbij God als getuige wordt opgeroepen, ter bevestiging van wat men beweert of belooft. Reeds bij de oudste volkeren komen formules voor, waardoor men zichzelf allerlei ongeluk toewenste, als men de waarheid niet sprak of zijn gegeven woord niet nakwam. Dat onheil verwachtte men dan ofwel van de uitgesproken formule zelf, ofwel...

s., eed, biswarring; onder ede bevestigen, biswarre.

m. (eden), 1. plechtige verklaring, volgens een voorgeschreven formulier, onder aanroeping van iets heiligs, thans inz. God; ook het formulier dier verklaring: een eed doen, afleggen; een plechtige, dure eed zweren; iem. een eed afnemen; een eed op het zwaard; iem. onder ede horen; zijn eed breken; onder ede staan, een e...

plechtige verklaring onder aanroeping van Gods naam. Het Ned. recht eist in tal van gevallen de E. De Koning zweert bij zijn inhuldiging de E. van art. 53 Gw. Officieren zweren trouw aan de Koning, gehoorzaamheid aan de wetten en onderwerping aan de krijgstucht. Ministers, leden van vertegenwoordigende lichamen, en vele ambtenaren moeten vó&...

oorspronkelijk een zelfverwensing voor het geval van onwaarheid-spreken, is sinds Christelijke tijd enerzijds de plechtige betuiging der waarheid onder aanroeping van God, en zulks in gevallen die onderling sterk kunnen uiteenlopen, anderzijds de plechtige gelofte iets te zullen doen of nalaten. Als maatschappelijke (en dus tevens rechts-)instellin...

m. eden (1 het aanroepen van God als getuige, dat men de volle waarheid zal zeggen, trouw zal blijven aan zijn gegeven woord, het absolute zwijgen zal bewaren inz. volgens een bepaalde formule in tegenwoordigheid ener bevoegde overheid; de verklaring, belofte zelf; 2 met verzwakte bet. nadrukkelijke verklaring): 1. een eed doen (om); een eed aflegg...

plechtige bevestiging v/e verklaring of getuigenis, met aanroeping v. Gods naam; tegenstelling meineed (valsche eed), die met gevangenisstraf wordt bedreigd. De ambtseed wordt afgelegd b/h aanvaarden v. verschil!, openbare ambten.

(e:t) m. (eden) 1. plechtige bevestiging, onder beroep op God, van een verklaring of belofte : een dure, valse -; een van trouw, van geheimhouding; een afleggen, doen, zweren, breken; zich bij ede verbinden; iemand een af nemen, onder ede horen, van zijn ontslaan; iets bij, onder, met ede bevestigen, verklaren; een op iets doen, zich volkomen zeker...

Reeds sedert de oudste tijden is bij nagenoeg alle volken de eed gebruikt, wanneer de mensen groteren nadruk wilden leggen op sommige beweringen of beloften, of een zekeren waarborg wilden geven voor de oprechtheid van hun beweringen. Meestal zwoeren de oude volken bij hun góden of profeten. De Mohammedanen zweren bij den baard van Mohammed....

In het algemeen is de eed een plechtige verzekering van de waarheid onder aanroeping Gods. De alwetende God, voor Wiens oogen niets verborgen is en die ook de zaakverhoudingen, waarover de eedzweerder handelt, volkomen doorgrondt, die als de Heilige en Waarachtige, waarheid eischt, wordt in den eed aangeroepen, dewijl Hij als de Almachtige ook het...

m. (eden), 1. plechtige verklaring, volgens een voorgeschreven formulier, onder aanroeping van iets heiligs, m.n. van God; ook het formulier van die verklaring: een doen, afleggen; een plechtige, dure zweren; iemand onder ede horen; zijn eed breken; onder ede staan, een eed gedaan hebben de waarheid te spreken; zich bij ede verbinden; een eed van t...

Zie BLOEDSEED.

Eed - bezworen verzekering, dat iets de waarheid is. Men onderscheidt den eed in a) den beslissenden, d. i. die, welke in een geding door de eene partij aan de andere wordt opgedragen om daarvan de beslissing der geheele zaak te doen afhangen; b) den aanvullenden, d.i. die, welke alleen door den rechter ambtshalve aan een der partijen kan worden op...

(lat. jusjurandum, sacramentum) de plechtige verzekering, waarbij men God tot getuige neemt, dat iets waarheid is, of dat men in de toekomst trouw zal blijven aan dat waar de eed betrekking op heeft; ook de formule, waarmee men zweert; gerechtelijke eed: de eed, door een dor partijen in een geding afgelegd tot plechtige bevestiging harer bewering a...