Wat is de betekenis van Eed?

eed - Zelfstandignaamwoord 1. een plechtige verzekering dat men de waarheid spreekt of een belofte zal nakomen ♢ Hij legde een eed af. 2. (Jiddisch-Hebreeuws) getuige Woordherkomst [1] van het Middelnederlandse woord eed [2] van heb עֵד (ēd) "getuige"

Een eed is een plechtige verklaring van een getuige op de zitting dat hij de waarheid zal spreken. Hij is dit verplicht. Als blijkt dat hij de waarheid niet spreekt maakt hij zich schuldig aan meineed.

eed - zelfstandig naamwoord 1. plechtige belofte ♢ hij legde een eed af voor de rechtbank 1. hij staat onder ede [heeft plechtig beloofd de waarheid te zeggen] 2. daar wil ik ee...

een beroep op God als getuige van de waarheid van wat men zegt. In het vroegrabbijnse jodendom werd de eed alleen toegestaan in civielrechtelijke processen, niet bij het strafrecht. De regels voor het omgaan met eden zijn vastgelegd in het talmoedische traktaat Shevu'ot (eden). In de tijd van de Tweede Tempel werd soms bij het altaar gezworen,...

In de Middeleeuwen en de 16de eeuw zwoer men by mynen eedt om zijn woorden kracht bij te zetten. Het zonder zwaarwegende redenen gebruiken van zo’n plechtige eed, maakt hem tot vloek en uitroep van verbazing enz.

het afleggen van een verklaring onder aanroeping van God als getuige. De wet eist in vele gevallen dat een eed wordt afgelegd; getuigen moeten b.v. in een burgerlijk of strafproces hun verklaringen onder ede afleggen. Ook worden vele autoriteiten beëdigd alvorens zij hun functie aanvaarden. Militairen leggen een eed van trouw af. Verder ambten...

de daad (woorden en gebaar), waardoor men God tot getuige wil nemen, dat men de waarheid spreekt of zijn belofte volbrengen wil. Hij is geoorloofd, wanneer hij geschiedt om een gewichtige reden (is deze niet aanwezig, dan doet men dagelijksche zonde), omtrent een geoorloofde zaak (de eed, waardoor men zich tot iets kwaads verplicht, mag niet gehoud...

ede, getuienis voor God dat verklaring waar is, dat belofte uitgevoer sal word.

is een bezwering, waarbij God als getuige wordt opgeroepen, ter bevestiging van wat men beweert of belooft. Reeds bij de oudste volkeren komen formules voor, waardoor men zichzelf allerlei ongeluk toewenste, als men de waarheid niet sprak of zijn gegeven woord niet nakwam. Dat onheil verwachtte men dan ofwel van de uitgesproken formule zelf, ofwel...