broek; zijn - aan iemand (iets) afvegen (vagen)
In Vlaanderen eufemistisch voor ‘zijn gat aan iemand (iets) afvegen’; zich van niets of niemand iets aantrekken. In momenten van levensgevaar veegt men zijn broek aan de convenances. Raymond Brulez: Het pakt der Triumviren. 1930 Zijn broek aan iets vagen, er zich geenszins aan gelegen laten. Amaat Joos: Waas Idioticon. 1979
