Wat is de betekenis van Bon-ton?

[Fr. = lett.: goede toon] goede manieren (in spreken en handelen), welgemanierdheid; niet-, ongepast.

welgemanierdheid; culturele mode

(Fr.) v., goede toon, welgemanierdheid in spreken en handelen: dat is geen bon-ton; — de manieren van de bon-ton, wereldse, beschaafde manieren.

BON-TON, m. goede toon, welvoeglijkheid, deftigheid, welgemanierdheid in spreken en handelen; (fig.) beschaafde, (ook wel) te zeer verfijnde klasse der maatschappij; — de manieren van den bon-ton, wereldsche, beschaafde manieren.

bon-ton - m. gmv. goede toon, (fig.) beschaafde □, (ook wel) te zeer verfijnde klas der maatschappij; de manieren van den bon-ton, wereldsche □, gemaakte manieren, valscheid