blijk
blijk - Zelfstandignaamwoord 1. een teken waaruit iets blijkt, bijvoorbeeld deelname ♢ Hij zond bloemen als blijk van zijn betrokkenheid. ♢ Als blijk van vertrouwen mocht ik zijn auto lenen. blijk - Werkwoord 1. eerste persoon enkelv...
Wat is de betekenis van blijk?
Muiswerk Educatief
Muiswerk Educatief (2017)
blijk
blijk - zelfstandig naamwoord 1. datgene waaruit iets duidelijk wordt ♢ als blijk van waardering kreeg ik een cadeau 1. er blijk van geven [het laten merken] Zelfstandig naamwoord: blijk ...
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Blijk
o. (-en), dat waaruit iets blijkt, bewijs, teken: een blijk van vertrouwen; de jubilaris ontving vele blijken van belangstelling; hij gaf blijk, een gezond oordeel ie bezitten, hij bewees dat; — de blijken zijn daar, de bewijzen zijn geleverd.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
blijk
o. blijken (datgene, waaruit iets blijkt: bewijs, teken): blijk geven van; e. blijk v. belangstelling; e. stoffelijk blijk v. verering, geschenk.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
blijk
o. (-en) datgene waaruit iets blijkt : oprechte, valse een van belangstelling ontvangen; -en van gezond verstand geven; een van verdraagzaamheid, van vertrouwen.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Blijk
o. (-en), dat waaruit iets blijkt, bewijs, teken: een blijk van vertrouwen; de jubilaris ontving vele blijken van belangstelling; hij gaf een gezond oordeel te bezitten, hij bewees dat; de blijken zijn daar, de bewijzen zijn geleverd.
Gerelateerde zoekopdrachten