Wat is de betekenis van blijkbaar?

blijkbaar - Bijvoeglijk naamwoord 1. duidelijk ♢ Dat was toch wel een blijkbare vergissing. blijkbaar - Bijwoord 1. kennelijk ♢ Zij heeft blijkbaar te veel gedronken. Woordherkomst Naamwoord van handeling van blijken met het...

blijkbaar - bijwoord uitspraak: blijk-baar 1. je kunt merken dat het echt zo is ♢ blijkbaar heeft hij veel tijd Bijwoord: blijk-baar Synoniemen kennelijk, klaarblijkelijk Tegenstellingen ogenschijnlijk, schijnbaar

adv., blykber.

bn. bw. (-der, -st), wat blijkt zo te zijn als het zich vertoont, duidelijk, geen twijfel overlatend, zo dat men het duidelijk inziet, erkent: ’t is een blijkbare vergissing; hij heeft blijkbaar te veel op eigen kracht vertrouwd.

bn., bw. blijkbaarder, blijkbaarst (wat geen twijfel overlaat; duidelijk; blijkend gelijk te zijn aan het uiterlijk): een blijkbare vergissing; voor ieder blijkbaar; blijkbaar schuldig.

('blijʞba:r) bn. en bw. (-der, -st) duidelijk : ...bare verontwaardiging; met zichzelf verlegen.

bn. en bw. (-der, -st), 1. wat blijkt zo te zijn als het zich vertoont, duidelijk, geen twijfel overlatend, zo dat men het duidelijk inziet, erkent: het is een blijkbare vergissing; hij heeft te veel op eigen kracht vertrouwd; 2. (bw.) naar men mag of moet aannemen: hij heeft daartoe geen gelegenheid meer gehad.

BLIJKBAAR, bn. bw. (-der, -st), wat blijkt zoo te zijn, wat men duidelijk inziet, erkent: ’t is eene blijkbare vergissing; hij heeft blijkbaar te veel op eigen kracht vertrouwd. BLIJKBAARHEID, v. .