tak van de wiskunde waarbij van ruimtelijke figuren één of meer afbeeldingen worden gemaakt door projectie op één resp. meer platte vlakken, bicentrale projectie, centrale projectie, orthogonale projectie.

Aanduiding van voorwerpen of figuren in de ruimte, door van de hoekpunten uit loodlijnen te laten vallen op een plat vlak en die punten door lijnen te verbinden. Projectie.

→ Stereometrie.

Een onderdeel der meetkunde omvattende de leer der projectie, der perspectief en der schaduw is de grondwetenschap van het constructie- en machineteekenen.

Beschrijvende meetkunde - wiskundige werkwijze, die ten doel heeft van een ruimtefiguur een beeld te ontwerpen door projectie op een plat vlak. Da beschr. meetk. werkt voornamelijk volgens een der volgende methoden: l) de centrale pro jectie, waarbij alle punten van de af te beelden figuur verbonden worden met een vast punt (het projectiecentru...