Wat is de betekenis van berm?

berm - Zelfstandignaamwoord 1. de onverharde strook aan de kant van een weg of spoorweg ♢ Na de slippartij kwam de vrachtauto in de berm terecht.

berm - zelfstandig naamwoord 1. strook grond langs weg, dijk of spoorbaan ♢ hij kwam met de auto in de berm terecht 1. een zachte berm [niet verhard met asfalt] Zelfstandig naamwoord: berm ...

meestal smalle strook grond langs een weg of pad. De begrenzing langs de weg noemt men binnengrens. De buitengrens wordt gevormd door de begroeiing van de omgeving, een hek, een sloot of de bebouwing. Bermen beslaan in Nederland ca. 50 000 ha. en in België ca. 40 000 ha. Bermen worden door de eigenaar of beheerder van de weg onderhouden. In he...

Meestal nagenoeg horizontaal afgewerkte strook grond dienende tot steun van een daarboven gelegen talud (b.v. van een dijk), van een weglichaam, van een kanaaloever e.d. Meestal met gras begroeid.

s., barm, bjirm, dykswal, dyksbjirm.

berm.

...

m. (-en), 1. min of meer hellende strook grond langs (de kruin van) dijken, wegen of borstweringen, soms ter versterking daarvan; in laagland in ’t bijz. zo’n strook tussen een weg en een daarlangs lopend water: de berm afweiden, het gras daarop laten afgrazen; 2. dikke laag modder in grachten en sloten.

is een strook grond met horizontaal bovenvlak langs de aardebaan* van een weg of spoorweg of langs een dijk, vaak ongeveer ter hoogte van het naastliggende maaiveld en dient tot steun van dat baan- of dijklichaam. Vooral bij dijken ligt het bovenvlak van de berm dikwijls aanmerkelijk hoger, zodat door de berm of meerdere bermen een aanzienlijke ver...