Wat is de betekenis van belijdenis?

belijdenis - Zelfstandignaamwoord 1. het afleggen van een verklaring om een bepaald geloof aan te hangen ♢ Bij de protestanten moet je bij de belijdenis zeggen dat je God gelooft en dat je bij de kerk wil horen. Woordherkomst Naamwoord van handeling van belijden met het achtervoegsel...

de rouwmoedige bekentenis van de bedreven zonden aan den priester in de → biecht. Zij moet 1. volledig zijn, d.w.z. alle → doodzonden omvatten, met getal en de omstandigheden, die het wezen der zonde veranderen; het vrijwillig verzwijgen daarvan maakt de biecht ongeldig, de dader bedrijft een → heiligschennis; 2. oprecht, 3. duidelij...

is in het algemeen een openlijk en formeel uitspreken van dingen, die bij de mens leven ten aanzien van God. Wijl deze dingen hoofdzakelijk van tweeërlei aard zijn: de zonden die de mens heeft begaan en het geloof dat hij bezit, onderscheidt men schuld- en geloofsbelijdenis. Bij de schuldbelijdenis beschuldigt men zich van zijn zonden. In de K...

s., bilidenis, jecht.

...

v. (-sen), 1. openlijke en plechtige verklaring dat men de leerstellingen van een geloof erkent: zijn belijdenis afleggen of doen, zich laten aannemen als lid van een Protestants Kerkgenootschap; — belijdenis der waarheid. 2. geheel der leerstellingen van een kerkgenootschap, en vand.: kerkgenootschap: de Augsburgse b...

(1, algemeen) noemt men in de godsdienstgeschiedenis een formeel uitspreken van dingen, die bij de mens leven, voor God of voor de goddelijke machten. In hoofdzaak zijn die dingen van tweeërlei aard: de zonden, die de mens heeft begaan, en het geloof, dat hij bezit. Zondebelijdenis komt bij zeer vele, ook de primitiefste volken voor. Een began...

v. belijdenissen (de daad van belijden in bet. 1 en 2): zijn belijdenis doen, zich laten aannemen als lidmaat der (Hervormde) Kerk.

1) → Geloofsbelijdenis; 2) bij R.K. het belijden der zonden b/d biecht.