Wat is de betekenis van Aankleven?

aankleven - Werkwoord 1. aanhangen, eigen zijn 2. (ov) door lijmen bevestigen ♢ Deze mini IR-zender wordt met zijn unieke zelfklevende houder tegen de IR-ontvanger van een AV-apparaat aangekleefd. Woordherkomst samenstelling van aan(voorzetsel) en kleven(werkwoord)

Het komen vastzitten van fijn stof, pluisjes en vuil gedurende de periode van drogen van de verf.

een godsdienst aankleven (aanhangen)

(kleefde aan, aangekleefd) - een leer/theorie/ideeën enz. aankleven, aanhangen, verdedigen. Terwijl de waarden die de CVP blijft aankleven misschien niet meteen tot het verleden behoren, maar toch uitvergrotingen zijn van een tijd waar de mensen niet meer mee akkoord gaan.

I. (Ideeën, stellingen e.d.) aanhangen, verdedigen. Gevaarlijke theorieën op dat stuk worden door vooraanstaanden niet alleen aangekleefd, maar toegepast, VAN HEMELDONCK 1945, 59. Toch slaagde hij er niet in zich aan te sluiten bij de verouderde ideeën, die men er nog aankleefde. Van dit oogenblik af ontstond in hem de drang om zelf...

v., oanklibje.

(kleefde aan, heeft aangekleefd), door kleefstof (zich) aan iets anders vasthechten; bijna uitsluitend fig.: verkeerdheden, gebreken kleven ons aan, zijn ons eigen, wij zijn er mee behept; — (fig.) iem. aankleven, sterk aan hem gehecht of verknocht zijn, hem getrouw blijven, voortdurend aanhangen; — iets aankleven,...

kleefde h. -gekleefd (1 door kleefstof zich vasthechten; inz. fig. eigen zijn aan; 2 aan iets gehecht zijn): 1 dat gebrek kleeft hem aan; de gebreken die ons -; 2 iemand aankleven, trouw aanhangen.

('a:n) (kleefde aan, heeft aangekleefd) 1. door kleefstof zich vasthechten : het is niet droog, het zal nog -. 2. eigen zijn : dat gebrek kleeft hem aan. 3.gehecht zijn aan : een mening -. 4. trouw aanhangen : hij bleef hem -.