Houderschapsbelasting is een andere benaming voor motorrijtuigenbelasting en wegenbelasting. Het is een indirecte belasting die wordt geheven op een gemotoriseerd voertuig, bijvoorbeeld een auto of motorfiets, jonger dan 40 jaar. De houderschapsbelasting wordt opgelegd door de centrale overheid.
Houderschapsbelasting wordt geheven op het bezit van een motorvoertuig. Het gaat dus enkel om het in bezitten hebben van een voertuig, en niet om het gebruik. Het maakt voor de hoogte van de belasting dus niet uit of er veel of weinig gebruikt gemaakt wordt van het motorvoertuig. Bovenop de houderschapsbelasting moeten bezitters van personenauto’s en motoren ook ‘provinciale opcenten’ betalen. Dit is een extra belasting op deze voertuigen en de hoogte hiervan verschilt per provincie. Deze extra belasting heeft als doel om de aanleg en het onderhoud van wegen te bekostigen.
De hoogte van de houderschapsbelasting is van meerdere factoren afhankelijk. Zo worden zwaardere voertuigen ook zwaarder belast. Ook de type van het voertuig (personenauto, bestelbus, vrachtwagen) speelt hierbij een rol net als het gebruik (privé of zakelijk) en het soort brandstof dat het voertuig verbruikt. De houder van een motorvoertuig gaat belasting betalen vanaf het moment dat het kenteken op zijn of haar naam staat.
Er gelden een aantal uitzonderingen waarbij een vrijstelling voor houderschapsbelasting verkregen kan worden:
Sommige oude auto’s, bijvoorbeeld heel oude of zuinige auto's, kunnen worden vrijgesteld voor houderschapsbelasting. Invaliden die een auto hebben kunnen ook onder bepaalde voorwaarden een vrijstelling voor houderschapsbelasting krijgen. De betreffende persoon mag in ieder geval geen dure auto hebben, moet een verklaring van een arts overleggen waarin aan te tonen is dat hij of zij invalide is en moet niet in staat zijn om met het openbaar vervoer te kunnen reizen.
