(Gr., tafeldrager), bronzen of marmeren schraag of wang, dienend als onderstel voor een antieke tafel. Veelal rijk versierd en in de vorm van een dier (griffioen, sfinx, en andere dieren met uitgesproken klauwen).
Deze Romeinse vorm werd tijden het classicisme (renaissance en late 18de eeuw) in Europa, met name tijdens het empire, overal in de meubelkunst nagevolgd.Kreeft, rooster voorzien van een steel en drie pootjes: enigszins trapeziumvormig, zelden rond van vorm.
