(Eng.). variatie op het gebroken fronton, waarbij de stijgende lijnen de gedaante krijgen van twee naar elkaar toegekeerde voluten die naar weerszijden uitlopen in een ojief. Uit het midden rijst vaak een voetstukje omhoog waarop een gedraaide urn. vaas of beeldje is geplaatst, bij klokken vaak een koperen bol met piek (o.a. de pillar and scroll).
Komt veel voor als kapregel van kasten (tallboy) en staande klokken tijdens het 18de-eeuwse classicisme.
