cristallo-céramie of cameo-incrustation (Fr.. Eng. sulfures), verschillende benamingen voor dezelfde decoratietechniek, waarbij witte, onverglaasde porseleinen medaillons of cameeën in de glaswand van een voorwerp werden aangebracht niet te verwarren met cameeglas of Überfangglas dat uil gelaagd glas in verschillende kleuren bestaat.
In de late 18de eeuw werd in Bohemen en in de vroege 19de eeuw in Frankrijk veel met deze techniek geëxperimenteerd. maar de resultaten bleven weinig bevredigend. Pas nadat de Engelsman Apsley Pellatt in 1819 tot de ontdekking was gekomen dat loodglas zich voor deze techniek het beste leende, werd het insluiten van medaillons geperfectioneerd en zeer veel toegepast bij de vervaardiging van de toen zo populaire boules en presse-papiers. Maar ook in knoppen van wandelstokken en zelfs in serviesgoed werden medaillons geïncrusteerd. In Frankrijk gebeurde dat in de fabrieken van Baccarat, Clichy en Saint Louis, terwijl in Engeland de glasfabrieken van Bristol, Nailsea, Stourbridge en Londen in dit soort werk gespecialiseerd waren. De kostbaarste stukken dateren resp. uit de jaren 1845-1860 en 1819-1835.
