ring op de wijzerplaat van een klok, waarop de cijfers van de uren zijn geschilderd of gegraveerd. Vervaardigd van al of niet verzilverd messing of soms van massief zilver of tin.
Deze ring is hetzij apart op de wijzerplaat bevestigd of is in de wijzerplaat gegraveerd en vormt daarmee een geheel. Draaiende cijferringen. waarbij de wijzer onbeweeglijk bleef, komen reeds voor in de late 16de eeuw. Dikwijls is bij dergelijke klokken het uurwerk in een bol gemonteerd die door een zuil wordt gedragen; op het voetstuk staat een soldaat of een neger met lange lans, die de uren aanwijst; ook de Kruzifix-Uhren waren gebouwd volgens dit principe. Draaiende cijferringen werden in de late 18de eeuw in Frankrijk veel gebruikt voor pendulevormen zoals de temple d’amour en de pendule a cercles tournants.
