Het verhinderen of beteugelen van verstuiving op terreinen, die geen of onvoldoende vegetatie dragen en die bestaan uit fijn materiaal zonder binding door humusstoffen. Doorgaans zijn de omstandigheden te ongunstig om direct een vastleggen door beplanting met bosplantsoen te verkrijgen.
Men beplant dan met helm (zeeduinen) of steekt stro e.d. half in de grond, of wel bedekt met heidetakken e.d., zodat het terrein enige tijd tot rust komt. Dan vestigt zich hier meestal een pioniervegetatie van grassen of kruiden, waarbij vooral de helm een waardevolle vastlegger is, en slaan geleidelijk ook meerjarige gewassen en struiken op. Zolang zich geen voldoende humus heeft gevormd, blijven dgl. terreinen in een labiele toestand en kunnen plaatselijke beschadigingen in de vegetatie aanleiding geven tot hernieuwd stuiven. Bebossing is wel de meest afdoende vastlegging (z. Stuifzandbevestiging).