(volksk.) In de volksgeneesk. verstond men onder s. de geheimzinnige kracht of invloed, die een voorwerp in het verborgen uitoefent op een ander. Men nam een sympathisch verband aan tussen mens en dier en alle dingen, waarmee men in aanraking was geweest.
Deze leer der s. was onder alle volken van Eur. verbreid en was geen volkservaring, maar was overgenomen uit reeds lang verouderde werken van geleerden, die in hun tijd groot gezag hadden (vgl. Kreupelheid en Mond- en klauwzeer).