Agrarisch Encyclopedie

Veerman (1954)

Gepubliceerd op 17-11-2021

Strandvlaktegronden

betekenis & definitie

zijn vrij grove, vochtige, kalkloze zandgronden van een strandvlakte. Meestal komen in de ondergrond klei- of veenlagen voor, waardoor de waterhuishouding gestoord is.

Van nature worden ze als weiland gebruikt. Meestal zijn ze niet geschikt voor de bloembollenteelt, zoals de nabijgelegen strandwalgronden.Door verbeteringswerkzaamheden zijn de s. deels wel voor de bloembollenteelt geschikt te maken, o.a. door verwijdering van storende lagen en door diepspitten (diepdelven),soms tot 4 m. Meestal doet men dit mechanisch door z.g. omspuiten. De laagste s. zijn in de bovengrond vaak humeus of vettig.

< >