is een optisch instrument voor het waarnemen van kleine voorwerpen. Het m. bestaat in principe uit cen samenstel van twee bolle lenzen, het objectief en het oculair.
Het objectief ontwerpt van het voorwerp VV1 een beeld BB1, dat door het oculair als bij het gebruik van een loupe, wordt bekeken. De uit het oculair tredende lichtbundels schijnen daarbij vanuit het vergrote beeld B1B1 te komen. Bij de uitvoeringen zijn objectief en oculair opgebouwd uit meer lenzen. Door het combineren van lenzen kan men nl. verschillende fouten, welke de beeldvorming door een lens vertoont, corrigeren. Het voorwerp is meestal doorzichtig. D.m.v. een spiegel en een z.g. condensor (een lenzenstelsel, dat zich onder het voorwerp bevindt) wordt het licht van een lamp- of het daglicht op het voorwerp geconcentreerd.De kleinste details welke men met een m. kan onderscheiden hebben afmetingen, welke ongeveer gelijk zijn aan de golflengte van het gebruikte licht.
Met zichtbaar licht komt men tot afmetingen van 0.0002 mm, met ultraviolet licht tot 0,0001 mm. Bij voorwerpen welke weinig tekening vertonen, kan men in een speciaal hiertoe geconstrueerd m. het contrast kunstmatig vergroten (z.g. phasecontrastmethode) (z. ook Electronmicroscoop).