is een door het slibgehalte gekenmerkte grondsoort in onze zandstreken (z. Leem).
In Ned. worden thans onderscheiden: loessleemgronden; alle gronden, welke uit loess zijn samengesteld, worden in de praktijk loessleemgronden genoemd (Z.Limb., Groesbeek, Worth-Rheden); rivierleemgronden, jong pleistocene afzettingen in onze rivierkleistreken (Azewijn, Maas en Waal, Ottersum);
keileemgronden, gronden bestaande of grotendeels bestaande uit grondmoraine-materiaal van het landijs. Deze leem bevat vaak stenen.
Eveneens bevatten vele dekzanden en beekafzettingen leem, zodat zij vaak lemige gronden worden genoemd.
In België worden de loessgronden van Haspengouw en Brabant bij de l. gerangschikt, omdat zij granulometrisch gekenmerkt zijn door een leemfractie (2-50 𝜇) van meer dan 70 % en een kleifractie (0-2 𝜇) van minder dan 30% (z. Klei).